Νοέμβριος 1983
Το κρύο νερό έπεφτε με δύναμη στα λαρύγγια του, όπως και στο πλοίο EVIQUEEN στην μέση του ωκεανού. Προσπαθούσε μάταια με τη δουλειά να ξεχαστεί ή έστω να ξεμπλέξει το κουβάρι στο μυαλό του που τον ταλαιπωρούσε μήνες τώρα.
- Ε, Γιώργο! Σε θέλει ο Αναγνώστου πάνω, επείγει λέει. Θα σε αντικαταστήσω μέχρι να γυρίσεις.
- Πως τον είδες, θυμωμένο;
- Τι να σου πω.. σκεπτικός φαινόταν ο άνθρωπος. Άντε μην αργείς!
Το φιλικό χτύπημα στην πλάτη, λες και τον ξύπνησε ταρακουνώντας τον. "Μόλις γυρίσω στην Ελλάδα, όλα θα αλλάξουν. Αυτό δεν μπορεί, δεν πρέπει να συνεχιστεί." μονολόγησε και η γροθιά του άφησε ένα βαθούλωμα στον τοίχο. Αδιαφόρησε για τα περίεργα βλέμματα των ναυτικών ανεβαίνοντας δυο-δυο τις σκάλες. Μπήκε μέσα φουριόζος, αφού μετά το χτύπημα της πόρτας έλαβε την απαραίτητη συγκατάθεση.
-Γιώργο, ο κλοιός στενεύει. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία. Όσα κερδίσαμε κερδίσαμε. Ας σκεφτούμε τώρα τις οικογένειές μας πως θα καταστραφούν αν μας πιάσουν.
-Με πρόλαβες Δημήτρη,αυτό ερχόμουν να σου πω. Δεν θέλω να βρεθώ μπλεγμένος τώρα και να πληγωθεί η Κατερίνα. Ειδικά μετά από όσα έγιναν που είδα και έπαθα να την πείσω τόσους μήνες πως δεν συνέβη τίποτα με την αδελφή της.
- Με την Τούλα ε;
- Ε ναι με αυτή την τρελή. Έχει και άλλη; Αν είναι να προφυλακτώ.
- Σε παρακαλώ, μην παρεκτρέπεσαι. Ξεχνάς ότι είναι παιδικές φίλες με την κόρη μου.
- Για να τα λέω κάτι ξέρω Δημήτρη.
- Γιατί δεν παντρευτήκατε με την Κατερίνα, να την πάρεις και να φύγετε μακριά από όλα αυτά;
- Στην κατάστασή της; Δεν ήθελα να το διακινδυνέψω. Όταν γεννηθεί με το καλό το παιδί θα την πάρω να ζήσουμε αλλού. Θα ψάξω να βρω και μια δουλειά στην στεριά. Κουράστηκα! Εντάξει το ξέρω ότι οι γονείς της είναι έξαλλοι που θα παντρευτούμε μετά, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.
- Γιώργο ακούγονται πολλά. Εννοώ.. μόλις μαθεύτηκε η εγκυμοσύνη της Κατερίνας, η Τούλα έφυγε και δεν ξέρει κανείς που πήγε. Ούτε η κόρη μου. Και την Κατερίνα δεν την βλέπουν συχνά εκεί. Ελπίζω να μη λες ψέμματα και σε εμένα.
- Δεν καταλαβαίνω τι μου λες, πρέπει να γυρίσω και στη δουλειά μου.
- Να προσέχετε. Έχω κακό προαίσθημα.., είπε ανήσυχος και δικαιώθηκε.
Λίγες ημέρες μετά την γέννηση της Σόφης, τον φυλάκισαν. Κανείς δεν έμαθε τίποτα, μιας και τα κανόνισε όλα ο Αναγνώστου. Του το όφειλε. Εκείνος τον έμπλεξε, εκείνος έπρεπε τώρα να τον βγάλει μια και καλή από αυτή την ιστορία. Όταν βγήκε από την φυλακή ο Γιώργος δεν ήταν πια ο ίδιος. Από μισόλογα κατάλαβε ο Αναγνώστου πως η Τούλα επικοινώνησε μαζί του. Και από τότε βυθίστηκε στα σκοτάδια του πιάνοντας πάτο. Ένα βράδυ γυρνώντας στο πλοίο, στο λιμάνι της Γιοκοχάμα, θολωμένος από το πολύ αλκοόλ δεν παρατήρησε τον κίνδυνο που βρισκόταν απέναντί του. Δύο ληστές είχαν ακινητοποιήσει μια νεαρή κοπέλα που έμοιαζε μοιραία στην Κατερίνα. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκε στην μέση. Σκόρπιες εικόνες. Τα λάθη του, τα πάθη του, ο πληγωμένος του εγωϊσμός ύστερα από την απόρριψη της Τούλας, τα ατελείωτα ψέματα και μια καθυστερημένη συγνώμη χωρίς παραλήπτες. Η αυλαία έπεσε.
Κι έμεινε μοναχά το σημάδι του, κάπου εκεί στο πλοίο και στις ψυχές δύο γυναικών..
Μετά από ένα μήνα, τον Ιανουάριο του 1984 έγινε η μυστική τους συνάντηση. Η μητέρα της Τούλας και της Κατερίνας κοιτούσε συγκλονισμένη τον Αναγνώστου. Αργότερα ήρθε η σειρά εκείνου να παγώσει με όσα του εξιστορούσε η στενή του φίλη Ωραιοζήλη. Η βροχή που έπεφτε με δύναμη, κάλυπτε την σιωπή τους μέχρι να αποχωριστούν κουβαλώντας το βάρος της αλήθειας.
Μάρτιος 1983
Η Τούλα κοιτούσε την αδελφή της που περίμενε μια απάντηση. Έβλεπε τον πόνο της, μα ένιωθε τόσο ανήμπορη.. Πήγε να της πιάσει το χέρι για να πάρει δύναμη και η βίαιη αντίδραση της Κατερίνας την πάγωσε. Ποια αλήθεια να της πει; Την δική της ή την δική του;
Η Κατερίνα βγήκε έξω τρέχοντας ξεσπώντας σε λυγμούς. Σκούπισε τα μάτια της και κατευθύνθηκε στον γιατρό. Από εκεί και πέρα όλα έγιναν τόσο γρήγορα, σαν ταινία.. Όταν βγήκε η διάγνωση της Τούλας, η οικογένεια έπρεπε να σταθεί στα πόδια της. Δεν γνώριζαν τίποτα για την ψυχική της νόσο, ήθελαν όμως το καλό της.
- Η Τούλα δεν θα μπορέσει να μεγαλώσει το παιδί της με ασφάλεια.. Μπορεί να του κάνει και κακό.. Τι μας βρήκε κόρη μου.. γιατί σε εμάς;
- Μάνα σταμάτα. Το παιδί θα το μεγαλώσω εγώ. Δεν θα το μάθει κανείς. Μόνο οι τέσσερις μας θα γνωρίζουμε. Ούτε ο Γιώργος, δήλωσε αποφασιστικά αλλά με τρεμάμενη φωνή όταν το στόμα της σχημάτιζε το όνομά του.
Ανέβηκε στην σοφίτα για να βρεθεί μόνη με τις σκέψεις της μέχρι να αντιμετωπίσει την Τούλα. Θα επέστρεφε από ώρα σε ώρα.. Ήταν τα πιο δραματικά λεπτά της ζωής της. Ποτέ δεν φανταζόταν πόσο θα της στοίχιζε η απόφασή της εκείνη την ημέρα.. Λες και ο καρκίνος άρχισε να δημιουργείται από την ώρα που έμαθε για την εγκυμοσύνη της αδελφής της και να εξαπλώνεται αργά και βασανιστικά με όλα όσα ακολούθησαν στην πορεία..
Μία χαραμάδα φωτός την άγγιξε και ανασηκώθηκε στον ήχο της εξώπορτας.
